Bij mijn behandeling hanteer ik de volgende uitgangspunten:

• Het kind weet wat zijn of haar klacht is en heeft ook de oplossing. Vaak is die echter op onbewust niveau aanwezig en dus voor het kind niet direct paraat.
  
  
• De therapeut wordt betaald door de ouders, maar is in dienst van het kind. Wanneer er dus verschil is tussen de klacht van de ouder en die van het kind, dan wordt de klacht van het kind datgene waarin de therapie zich op richt.
  
  
• Wanneer het kind de klacht ervaart, heeft de therapie het meest effect. Het is in ieder geval nodig dat het kind gemotiveerd is om naar de therapie te gaan.
  
  
• De sessies worden op video opgenomen (in plaats van aantekeningen), maar de inhoud wordt alleen besproken met de ouders na toestemming van het kind.
  
  
• Het kind staat centraal, niet de methode of de therapeut.
  
  
• De ouders/verzorgers zijn betrokken bij de therapie en werken actief mee tijdens het proces van het kind.
  
  
• Overleg en samenwerking met andere hulpverleners of betrokkenen zal alleen plaatsvinden na toestemming van het kind en zijn of haar ouders.
  
  

Kinderen met een depressie, met een sterk narcistische persoonlijkheid of psychotische kinderen lijken niet door deze therapie geholpen te kunnen worden. Dat geldt ook voor andere aangeboren psychische aandoeningen en voor gezonde kinderen die uit een zeer gesloten gezinssysteem komen. In het laatste geval zullen de ouders niet mee (kunnen) werken aan het proces van hun kind.